30 ژوئن 2022 - بر اساس یک مطالعه جدید که در کنفرانس سالانه انجمن تغذیه ی آمریکا، بطور آنلاین ارائه و منتشر شد، افرادی که دسترسی مطمئنی به غذاهای مغذی ندارند - کسانی که دچار ناامنی غذایی هستند - احتمال بیشتری دارد که در مورد پیش دیابت یا دیابت خود احساس پریشانی و اندوه(دیسترس) کنند.

ناامنی غذایی مشکلی است که به طور گسترده در زمینه دیابت مورد بحث قرار گرفته است، و شواهدی وجود دارد که نشان می دهد پرداختن به آن به طور موثرتر می تواند نتایج دیابت را بهبود بخشد. به هر حال، مطالعات نشان داده اند که برخی از الگوهای غذایی ناسالم - مانند عدم مصرف کافی غلات کامل و نوشیدن نوشیدنی های شیرین شده با قند - در خطر ابتلا به دیابت نوع 2 نقش دارند و ناامنی غذایی می تواند به الگوهای غذایی ناسالم کمک کند. یک مطالعه اخیرا نشان داد که در یک نمونه ی ملی از بزرگسالان آمریکایی مبتلا به دیابت، تقریباً 20٪ ناامنی غذایی را تجربه کرده و ناامنی غذایی حتی بیشتر از کیفیت ضعیف رژیم غذایی یک فرد با یک سطحبالاتری از A1C(معیار کنترل طولانی مدت گلوکز خون) مرتبط است.

در این مطالعه ی جدید، محققان از یک نظرسنجی ملی مبتنی بر وب از بزرگسالان کم درآمد در ایالات متحده برای بررسی رابطه بین ناامنی غذایی و دیسترس یا پریشانی و اندوه مربوط به پیش دیابت یا دیابت استفاده کردند. در این نظرسنجی از روش‌های کاملاً تثبیت‌شده برای محاسبه ناامنی غذایی و پریشانی پیش دیابت یا دیابت استفاده شد- ماژول امنیت غذایی خانگی وزارت کشاورزی ایالات متحده (USDA) و مقیاس پریشانی دیابت، که هر دو از سؤالات استاندارد و سیستم‌های امتیازدهی استفاده می‌کنند.

ناامنی غذایی با دیسترس دیابتی مرتبط است

از میان 1756 نفر از پاسخ دهندگان به نظرسنجی، 58.4٪ پریشانی و ناراحتی کمی را در مورد پیش دیابت یا دیابت خود گزارش کردند یا اصلا چنین چیزی را گزارش نکردند، در حالی که 15.7٪ دیسترس متوسط ​​و 25.9٪ سطح بالایی از دیسترس را گزارش کردند. اما در میان پاسخ دهندگان مواجه با ناامنی غذایی، شاخص پریشانی بدتر به نظر می رسید بطوریکه 43.3 درصد سطح بالایی از پریشانی پیش دیابت یا دیابت را گزارش کردند و 23.3 درصد سطح متوسطی از پریشانی را گزارش کردند. برای پاسخ دهندگان بدون ناامنی غذایی، تنها 13.5 درصد سطح بالایی از پریشانی یا دیسترس را گزارش کردند و 11.9 درصد سطح متوسطی از دیسترس مربوط به پیش دیابت یا دیابت را گزارش کردند.

وقتی نوبت به حوزه های خاصی از دیسترس ناشی از پیش دیابت یا دیابت رسید، تأثیر ناامنی غذایی همچنان واضح بود. به طور حیرت‌انگیزی 70.4 درصد از افرادی که با ناامنی غذایی مواجه بودند دیسترسی​​ در سطوح بالا یا متوسط در مورد «بار عاطفی» ابتلا به پیش دیابت یا دیابت داشتند اما این وضعیت تنها توسط 27.7 درصد از پاسخ‌دهندگان بدون ناامنی غذایی، گزارش شد. در حالی که 71.4 درصد از پاسخ دهندگان مواجه با ناامنی غذایی، دیسترسی با نمره بالا یا متوسط در زمینه ی رژیم درمانی پیش دیابت یا دیابت ​​داشتند، تنها 34.7 درصد از پاسخ دهندگان بدون ناامنی غذایی در زمینه ی رژیم درمانی پیش دیابت یا دیابت دچار این شدت از دیسترس بودند. همچنین 57.4 درصد از پاسخ دهندگان با ناامنی غذایی، در مقایسه با تنها 17.1 درصد از پاسخ دهندگان بدون ناامنی غذایی، ​​پریشانی بالا یا متوسطی در رابطه با ملاقات با پزشک خود داشتند.

محققان خاطرنشان کردند که این نظرسنجی در اوج همه‌گیری کووید-19 انجام شد، که در وهله اول بخشی از دلیل انجام آن بود- زیرا این همه‌گیری می توانست تأثیر مضری بر مشکلاتی مانند ناامنی غذایی و دیسترس دیابتی داشته است. محققان با توجه به این یافته‌ها تاکید کردند که ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی باید افراد را از نظر دیسترس ناشی از دیابت غربالگری کنند و ارتباط بیماران را با مراکزی برای کمک به مدیریت نیازهای غذایی و سلامت روانشان برقرار کنند.

منبع:

https://www.diabetesselfmanagement.com/news-research/2022/06/30/food-insecurity-linked-to-greater-diabetes-distress/